DIGGIN’

Η ανάγκη, η διάθεση, το mood, η αλαζονεία, η κρυφή ελπίδα, η απογοήτευση, τα παιδικά χρόνια και τα τραύματά τους
ή απλά όλα τα παραπάνω και τίποτα από αυτά, με έκαναν να ρίξω λίγο φως στις κρυφές σκέψεις που
συνεχώς ξεπετάγονται απρόσκλητες κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Αυθόρμητα άρχισα να τους βάζω εικόνα -ότι έβρισκα, μη φανταστείς…- και αυτόματα να μεταφράζω την αίσθηση σε λέξεις.
Σα να μιλάω στον εαυτό μου, αυτή η κρυφή φωνούλα που νομίζω -έτσι δεν νομίζουμε όλοι;- ότι είναι η δική μου φωνή. Πάντως
και να μην είναι, εγώ την κάνω δική μου έτσι.

ΥΓ. Τις επόμενες ημέρες θα αρχίσω να ανεβάζω τα εικαστικά ενός νέου project που φτιάχτηκε αποκλειστικά ψηφιακά,

εύχομαι να σας αρέσει